Dr Olgierd Baehr ur. 11.03.1927 r. w Grajewie. Doktor nauk prawnych. Przez wiele lat pracował w Przemysłowym Instytucie Krajowych Włókien Naturalnych w Poznaniu. Należał do członków założycieli poznańskiego KIK-u. Od lat sześćdziesiątych zasiadał w zarządzie klubu reprezentując go miedzy innymi w zarządzie spółki Libella. W pracy wewnątrz klubowej kierował działalnością Sekcji Rodzin. Pierwszy okres jego aktywności w klubie trwał do roku 1972, kiedy to na skutek działań ówczesnego prezesa Jerzego Ozdowskiego, zrezygnował z funkcji skarbnika i wycofał się z działalności klubowej.
Odejście z KIK-u ekipy Jerzego Ozdowskiego pozwoliło na powrót wielu zniechęconych wcześniej członków o wieloletnim stażu. Był wśród nich także Olgierd Baehr. W trakcie stanu wojennego angażował się w udzielanie poręczeń i pomocy internowanym. Zagrożony zwolnieniem z pracy przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Pozwoliło mu to poświęcić się aktywnej działalności odczytowej. Od 1984 r., w trudnych latach społecznej apatii po doświadczeniach stanu wojennego, objął on funkcję prezesa, którą z ogromnym oddaniem, podkreślanym zarówno przez członków Klubu jak i osoby z zewnątrz, sprawował do roku 1991. W tym czasie do ważnych form aktywności klubowej należała wykraczająca poza dotychczasowy zakres działań praca z młodzieżą. Z jednej strony było to utworzenie Bractwa Wędrowniczego – stanowiącego nielegalny wówczas zaczątek niezależnego harcerstwa. Z drugiej strony był to utworzony przez niepokornych studentów klub dyskusyjny „Klin”. Obie te inicjatywy cieszyły się mocnym wsparciem prezesa. Wyrazem wzrostu zaufania do KIK-u w Poznaniu i do Olgierda Baehra osobiście, było powołanie go w skład Prymasowskiej Rady Społecznej w latach 1981 – 1984.
W roku 1987 Olgierd Baehr wraz z prof. Januszem Ziółkowski znaleźli się w składzie Komitetu przy Lechu Wałęsie. Dalszym etapem jego działalności był udział w organizowaniu poznańskiego Komitetu Obywatelskiego. Pełniąc w nim funkcje wiceprzewodniczącego przyczynił się w znacznym stopniu do sukcesu wyborczego strony solidarnościowej.
Olgierd Baehr należał do najbardziej ideowych członków klubu, którzy w sposób fundamentalny wykluczali jakąkolwiek możliwość współpracy i kompromisu z komunistami. Przedmiotem szczególnej troski było dla niego przeciwdziałanie wszelkim próbom nacisków. Swoje poglądy prezentował w sposób jednoznaczny. Z tego powodu służby specjalne rezygnowały z prób werbowania członków zarządu. Olgierd Baehr wielokrotnie z olbrzymim zaangażowaniem walczył z komunistycznymi władzami o interesy klubu. Swoją postawą przyczynił się do wzrostu jego roli w życiu społecznym regionu.
Był inicjatorem i pierwszym prezesem polsko-bretońskiej Fundacji Poznań – Ille-et-Vilaine.
Za swoją działalność i wyznawane poglądy zarówno on jak i jego rodzina byli wielokrotnie szykanowani i poddawani wieloletniej inwigilacji ze strony SB. Bogata dokumentacja dotycząca jej szczegółów zachowała się w archiwach poznańskiego oddziału IPN.
Biogram opracowany przez prof. Konrada Białeckiego